Makale SETI'nin genel tarihsel bağlamından, yaşam için belirli, modern bir adaya, ardından bu adaydan gelen gizemli bir sinyale geçiyor, olası dünya dışı sinyallere verilen bilimsel yanıtı eleştiriyor, sinyal için alternatif bir teori sunuyor ve son olarak tartışmayı SETI metodolojisinin genel sınırlamalarına genişletiyor.
Sagan Boyutunda Bir Soru
On yıllar boyunca, dünya dışı yaşam arayışı, göz korkutucu bir ölçek algısıyla boğuştu. Modern UFO şüpheciliğinin temellerini atan 1969 tarihli bir konferansta Carl Sagan, kozmik komşularımızın bizi rastgele bir ilkeyle aradığını hayal etmişti: herhangi bir eski yıldıza bir uzay gemisi gönderip en iyisini ummak. Çoğu zaman, hiçbir şey bulamayacaklarını varsayıyordu. Evren devasa bir samanlıktı ve zeki yaşam tek başına, yalnız bir iğneydi.
Bu tablonun tamamen altüst olması, modern astronominin bir zaferidir. Bugün, kozmik arka bahçemizde yaşam barındıran gezegenler için umut vadeden adaylar biliyoruz. Meşhur samanlığın aslında bir iğne fabrikası olabileceği ortaya çıktı.
Rastgele Umutlardan Hedefli Aramalara
Artık körü körüne arama yapmıyoruz. Metal dedektörleriyle değil, güçlü teleskoplarla donanmış olarak, yaşam barındırma olasılığı en yüksek gezegenleri tespit edebiliriz. Dünya'da akıllı bir medeniyet, uzay araçları rastgele boşluğa göndermez; biz onları bu umut verici hedeflere göndeririz. Ve bunlardan çok var.
Gökbilimciler 2016 yılında böyle bir hedef keşfettiler: Alpha Centauri sistemindeki Proxima Centauri b: Güneşimize en yakın yıldızın yörüngesinde dönen, yalnızca 4.2 ışık yılı uzaklıktaki, potansiyel olarak yaşanabilir bir gezegen. Ana yıldızının şiddetli güneş rüzgarları yüzeyde piknik yapmayı zorlaştırsa da, teorik olarak yeraltı sığınaklarında yaşam gelişebilir.
NASA, 1987 yılında hayata geçirilmemiş bir proje kapsamında, Proxima Centauri b'nin yörüngesine sadece 100 yıl içinde ışık hızının %4.5'i hızında ulaşma olasılığını araştırdı. Bu projeye Uzun Atışve nükleer tahrik kullanarak insansız bir sonda göndermekle ilgiliydi.
Böyle bir dünyaya dair ilk gözlemlerimiz yaşam arayışında kesin bir sonuca ulaşamazsa ne yapardık? Mars'ta zaten yaptığımız şeyi yapardık: soruşturma üstüne soruşturma gönderirdik Emin olana kadar. Dünya adında umut vadeden mavi bir noktayı keşfeden bir uzaylı zekası neden farklı olsun ki? Ve uzaktan bakıldığında, Mars'taki uzay sondalarımız, tanımlanamayan uçan nesneler değilse, nasıl görünüyor?
Proxima b'den baştan çıkarıcı bir fısıltı
Dikkat çekici bir tesadüf eseri, dünya dışı yaşam arayışımızda Proxima b'ye odaklanmaya başladığımız anda, bu bölgeden potansiyel bir sinyal geldi. 2019'un Nisan ve Mayıs aylarında, Avustralya'daki Parkes radyo teleskobu, garip, dar bantlı bir radyo emisyonu tespit etti. "Breakthrough Listen" olarak adlandırılan bu yayın, Aday 1 (BLC1), başlangıçta uzaylı bir medeniyetten gelen olası bir işaret olarak sınıflandırıldı.
Sinyalin özellikleri kafa karıştırıcıydı. Doppler kayması (frekansındaki değişim), gezegenin yörüngesinden beklenenin tam tersi gibi görünüyordu. İlginç bir şekilde, sinyal, Proxima Centauri'deki büyük bir güneş parlamasından 10 gün sonra ortaya çıktı, ancak henüz bir bağlantı kurulamadı. Baş araştırmacılar, Shane Smith ve Sofia Sheikh adlı iki stajyerdi. Karasal parazit olasılığını elemek için dikkatli bir şekilde çalıştılar.
Bazı kıdemli araştırmacılar sonuçları incelediler ancak kayda değer bir şey bulamadılar.
Uzun gecikme
BLC-1 sinyali, tespit edilmesinden 1.5 yıl sonra ilk kez kamuoyuna duyuruldu ve bu sadece sızdırıldığı içindi. Guardian gazetesiHalk daha sonra bir yıl daha beklemek zorunda kaldı Nihai sonuçlarİnsanlar spekülasyonları körükleyen gizlilik karşısında şaşkınlığa uğradılar.
SETI ve astronomi alanında bir keşfin -veya keşfedilmediğinin- duyurulmasında gecikmeler standart bir uygulamadır. Veriler, doğrulanana kadar kamuoyuna açıklanmaz. Örneğin, radyo yıldızları ilk kez 1967'de keşfedildiğinde, keşfin yayınlanması iki yıl sürdü. Bilim insanları, makul bir doğal açıklama buldukları ana kadar verilerini sakladılar. Sözde Pulsar mekanizması ise bugün hala bir gizem olarak kalmaya devam ediyor.
SETI'nin bu geciktirme uygulaması, "doğal açıklamalar" bulunana kadar verilerin saklandığı izlenimini verebilir; radyo frekansı girişimi (RFI) böyle bir açıklamadır.
"Sonuçta BLC-1'in bir müdahale olduğuna kendimizi ikna edebileceğimizi düşünüyorum."
- Andrew Siemion, Breakthrough Listen için SETI Baş Araştırmacısı
SETI topluluğu içinde, Siemion'un ifadesi bilimsel tevazuyu ve gerçek sinyalleri müdahaleden ayırmak için gereken dikkatli süreci örneklemektedir. SETI dışında ise, benzer ifadeler, altta yatan önyargıları veya paradigmayı değiştiren keşifleri kabul etme isteksizliğini maskelemek olarak anlaşılabilir. Bu, bağlamın bu tür açıklamaların yorumunu nasıl etkilediğini vurgular.
Dünya BLC-1 sinyalini ne kadar süre dinledi?
Breakthrough Listen, Proxima Centauri'yi gözlemlemek için Parkes teleskobunda 30 saat ayırdı, ancak varsayılan sinyal bu saatlerin yalnızca üçünde, yani toplam gözlem süresinin yaklaşık %10'unda tespit edildi.
Sonraki altı ay boyunca ekip, 39 saatlik takip gözlemi daha kaydetti. Bu altı aylık sürenin 4,320 saatinin yalnızca %0.9'u, orijinal taramaya ayrılan çabanın yaklaşık onda biri olan tekrarı aramakla geçti.
Asıl soru şu: Daha uzun bir sefer gerekli miydi? Daha genel olarak, radyo-astronomik SETI'de uzun süreli gözlem seferleri gerekli değil mi? Dünya dışı medeniyetlerin sürekli sinyaller yayınladığını varsayamayız; bu iletimler, tespit edebildiğimiz tek iletimler olabilir ve o da ancak şans eseri olabilir.
BLC-1, mümkün olduğunda, potansiyel tekno-imzaların gözlemlerinin en az iki farklı gözlem noktasından aynı anda yapılması gerektiğini vurgulamıştır. BLC-1 örneğinde bunun yapılmamış olması açıklanamaz.
Dünya dışı teknolojik zekanın keşfinin duyurulması durumunda en kötü senaryo ne olabilir?
Kitlesel bir panik mi? Daha sonraki araştırmaların keşfin yanlış olduğunu kanıtlaması ve geri çekilmesi mi gerekecek? Böylece SETI alanının itibarını mı zedeleyecek? Yoksa insanlığın artık Kozmos'ta evrimin zirvesinde yer almaması mı? Bu keşif, insanlığın savaş gibi en kötü içgüdülerini, despot yöneticilerin aleyhine mi etkileyecek?
Bir “Galaktik İletişim Ağı” ve BLC-1
İlk bakışta, Proxima Centauri'den (komşu yıldız sistemi) dar bantlı bir radyo sinyali (örneğin BLC-1) tespit etmek inanılmaz derecede düşük bir ihtimal gibi görünüyor. Astrofizikçi Jason T. Wright mühendislik açısından bakıldığında Proxima'nın böyle bir şanzımanı bulmayı bekleyebileceğimiz yer olduğunu söyledi.
Galaktik bir iletişim ağı varsa, Proxima Güneş Sistemi'ne en olası "son mil" vericisi olacaktır. Her medeniyet, iletişim kurmak istediği diğer tüm yıldız sistemlerine güçlü ve hedefli mesajlar göndermeye çalışmak yerine, bir iletişim düğümleri veya röleleri ağı kuracaktır.
Proxima, Güneş Sistemi'nin "Hücre Kulesi"
Proxima, Güneş Sistemi'nin "Hücre Kulesi"
Bu senaryoda, Güneş Sistemimize en yakın yıldız olan Proxima Centauri, mantıksal bir "hücre kulesi" görevi görecektir. Uzay bölgemize gönderilecek bir mesaj, galaktik ağ üzerinden Proxima Centauri sistemine yönlendirilecektir. Orada bulunan bir verici ise Güneş Sistemi'ne "son mil" yayınını gerçekleştirecektir.
Bu düğümler Galaktik İletişim Ağı düzenli olarak birbirlerine ping atmaları gerekir. Ancak radyo dalgaları ışık hızında hareket ettiğinden, tek bir ping işlemi her şeyi devralır. sekiz yıl (4.24 ışık yılı mesafe ve sinyal işleme süresi hesaba katıldığında). Bu sınırlama göz önüne alındığında, belki de iletişim kurmanın başka bir yolu vardır. dünya dışı zeka (ETI)?
Elektromanyetik radyo dalgaları için ışık hızı sabittir - peki ya fiziksel objeler? Ve ben öncelikli olarak warp teknolojisinden bahsetmiyorum, daha ziyade halihazırda burada olabilecek nesnelerden bahsediyorum.
SETI'nin Sorunu
SETI'nin temel varsayımı, dünya dışı medeniyetlerin muhtemelen ışık yılları uzaklıkta olacağı ve Dünya atmosferinde gizlice faaliyet göstermeyeceğidir. Bildirilen yüz binlerce UFO gözlemi, SETI tarafından çoğunlukla hayal ürünü, yanlış yorumlamalar ve sahtecilikler olarak algılanmaktadır.
Çünkü UAP'ler/UFO'lar henüz doğrulanmadı dünya dışı bağlantıSETI'nin bunlara kaynak ayırma konusunda bilimsel bir temeli yoktur. Dolayısıyla, UAP'lerle radyo veya diğer sinyalleme yöntemleri (örneğin lazerler) aracılığıyla temas kurma girişiminde bulunmak için hiçbir bilimsel çaba gösterilmemektedir.
Gerçek bir ETI radyo sinyali olarak nitelendirilebilmesi için, sinyalin çok uzaklardan gelmesi ve tespitinin tekrarlanabilir olması gerekir. Aksi takdirde, girişim düpedüz.
Yüksek yönlü, hassas radyo teleskopları yakın mesafe iletişimi için uygun değildir. Bu nedenle, Temas Projesi, çok yönlü antenleri UAP'lerle iletişim girişimlerinde kullanılabilecek amatör radyo operatörlerinin (amatör radyo amatörleri) sürece dahil edilmesini önermiştir.
UAP'leri/UFO'ları Tespit Etmek İçin Bilimsel Gözlemsel Girişimler
Harvard astrofizikçisi Avi Loeb, Galileo ProjesiProjesinin bir kolu da UAP'lerden gelebilecek olası radyo emisyonlarının tespitidir.
Yeni gözlemevlerinin hizmete girmesiyle Avi Loeb, UAP'leri ciddiye alarak bilimsel kuruluşlara meydan okuyor.
Derin uzayda akıllı yaşam aradığını sansasyonel bir şekilde ilan ederek, "Uzaydaki zekayla ilgileniyorum çünkü Dünya'da buna pek rastlamıyorum!" diye bağırdı.
İşinin tanımı basit. "Bilim insanı olmak ne demek?" diye soruyor. "Bana kalırsa, meraklı olma ayrıcalığı." İşte bu temel ilke, günümüzün en iddialı ve tartışmalı bilimsel çalışmalarından birini yönlendiriyor: Galileo ProjesiGörüşlerin kutuplaştığı bir çağda, proje tek ve tartışılmaz bir otoriteye odaklanarak gürültünün üzerine çıkmayı hedefliyor. "Bilimde," diyor, "hakem fiziksel gerçekliktir."
2025 yazında tüm hızıyla devam eden proje, bilinmeyeni göz ardı etmekte çok aceleci davranan bilim camiasına duyduğu hayal kırıklığından doğdu. Dönüm noktası, 2017'deki şaşırtıcı yıldızlararası ziyaretçi 'Oumuamua'ydı. Garip, düz şekli ve görünür bir kuyrukluyıldız kuyruğu olmadan güneşten uzaklaşma hızı, onu bunun uzaylı teknolojisinin bir eseri olabileceğini düşünmeye yöneltti. Tepkiler hızlı oldu. Kaya uzmanı bir meslektaşının 'Oumuamua'nın "keşke hiç var olmasaydı" dediğini hatırlıyor; proje lideri Avi Loeb bu ifadeyi bilimsel merakın tam tersi olarak görüyor.
